Οι Θεοί & Τα Τέρατα Της Αγάπης (Μέρος 3ο)

Μέρος 3ο: Η Αγάπη

Ξαφνικά οι ουρανοί διαχωρίστηκαν
και η καταιγίδα ξεκίνησε.
Δεν ένιωσα ποτέ τόσο γαλήνιος.
Η κάθαρση ξεκινούσε.

Σε έπιασα απο το χέρι και χαμογέλασα.
Ο ήλιος σκιαγραφήθηκε στα φλογερά μάτια σου.
Και το φεγγάρι στα μελανιασμένα μου χείλη.
Ο πόνος θα γίνοταν πάλι μια άγνωστη λέξη.

Σε αγκάλιασα πολύ σφιχτά.
Και καθώς η βροχή έπεφτε επάνω μας.
Ένιωθα τις καρδιές μας να φωτίζουν.
Οι αμάρτιες ξεπλενόντουσαν.

Σε φίλησα σαν να ήταν η τελευταία φορα.
Και ένιωθα το ίδιο να κάνεις εσύ.
Και φτάνοντας στο αυτί, μου ψυθίρησες
‘Το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή είναι
να μάθεις πώς να δίνεις αγάπη και πώς να την αφήνεις να έρχεται.’

Και οι ουράνοι συμπυκνώθηκαν σε έναν μπλε ουρανό.
Η καταιγίδα σταμάτησε.
Είμαστε πια δύο άγγελοι.
Ο καθένας, προστάτης, του άλλου.